Marcellus Emants -- Dood

Zoo verschrompelden zij naast elkander in eene gestadige vervreemding, en toen eindelijk de eene voor immer insliep, was 't den overblijvende te moede, alsof hem te laat de doode last ontviel, die hem belet had van het leven te genieten.

uit: Dood (1892), novelle van Marcellus Emants (1848-1923).